Factsheet 12 - Bezpieczeństwo i higiena pracy a zdolność do podjęcia pracy: programy, praktyka i doświadczenia

W ostatnich latach kwestia zdatności do zatrudnienia pojawiła się jako jedna z kluczowych inicjatyw politycznych, jakie mogą podejmować rządy celem podniesienia poziomu zatrudnienia w obrębie gospodarki krajowej. Jest to postrzegane w pierwszym przybliżeniu jako interweniowanie na rynku pracy. I aczkolwiek nie istnieje jedna uzgodniona definicja tego określenia, to zdatność do zatrudnienia dotyczy głównie ulepszania podstaw wiedzy i umiejętności pracowników oraz bezrobotnych za pomocą dalszej edukacji i szkolenia zawodowego. Celem jest wspomaganie pracowników w znalezieniu lub utrzymaniu zatrudnienia. We wrześniu 1999 więź między bezpieczeństwem i zdrowiem w pracy a zdatnością do zatrudnienia została po raz pierwszy ujawniona w pogłębionym kształcie na konferencji zorganizowanej wspólnie przez Agencję Europejską i przez Fińską Prezydencję Unii Europejskiej . Od tego momentu Agencja zorganizowała szereg kolejnych działań, w tym opracowanie raportu, który jest tutaj streszczany. Według tego raportu bezpieczeństwo i zdrowie w pracy może przyczynić się do usprawnienia zdatności do zatrudnienia pracowników na różne sposoby, obejmujące także (prze)projektowanie stanowiska pracy, utrzymywanie zdrowego i bezpiecznego środowiska pracy, szkolenie i ponowne przeszkolenie, ocenę poszukiwania pracy, diagnozę medyczną, zdrowotne badania przesiewowe i ocenę zdolności funkcjonalnych. Raport zestawia 26 analiz przypadków (case studies) dotyczących inicjatyw pochodzących z różnych organizacji i dzieli je na cztery główne kategorie: poważne programy dotyczące zagrożeń zdrowia i bezpieczeństwa, nakierowane na zapobieganie urazom i chorobom związanym z pracą. Programy te często koncentrują się na grupach szczególnego ryzyka; rehabilitacja chorych pracowników, poprzez dostarczanie usług lub przystosowywanie stanowisk roboczych tak, aby pomóc pracownikowi choremu lub po urazach w przywróceniu zdrowia po przebytych dolegliwościach i w powrocie na stanowisko pracy; inicjatywy ponownej integracji osób długotrwale niepełnosprawnych; inicjatywy Promocji Zdrowia na Stanowisku Pracy, wykorzystujące stanowisko robocze jako miejsce do podejmowania działań mających na celu poprawę ogólnego poziomu zdrowotności siły roboczej. Oprócz opisywania 26 inicjatyw, związanych z nimi zainteresowanych osób lub instytucji, uzyskanych wyników i problemów, jakie napotkano, raport ocenia także ich wpływ i możliwości 'uogólnienia' lub przenoszenia wniosków na inny teren. Siedem przykładów przedstawiono tutaj dla zachęty do zapoznania się z całym raportem.